Daar krijgt Sociaal Progressief Oirschot het heen en weer van. Want zoals bij veel bezuinigingen treft dit jongeren, ouderen, en mensen met een beperking harder dan mensen die zich één of meerdere auto’s kunnen veroorloven.
Het Mobiliteitsplan Oirschot 2023-2040 gaat niet in op deze verschraling van openbaar vervoer in de Oirschotse kernen. Sociaal Progressief Oirschot roept de coalitie op de bereikbaarheid van voorzieningen en maatschappelijke activiteiten op peil te houden en wordt hierin gesteund door D66 en Dorpsvisie. We willen expliciet in het plan op laten nemen wat de gemeente hier zelf aan doet.
Je kunt niet aan de ene kant verlangen dat mensen de auto (meer) laten staan en aan de andere kant het openbaar vervoer niet dusdanig maken dat mensen het makkelijk kunnen gebruiken (met redelijke prijzen en bereikbaarheid). Vooral dorpen (en dan vooral de kleinere) hebben te maken met zeer matig tot slechte bereikbaarheid. De auto nemen is vaak de enige optie om ergens te komen voor veel mensen.
Goed als dit dan ook expliciet vernoemd gaat worden. Maar bovenal zal er ook actief wat aan gedaan moeten worden.
De regie deels zelfs in de hand nemen kan ook denk ik. Samen met andere gemeentes bijvoorbeeld.
Sinds de jaren ’80 is de overheid bezig met verschraling van voorzieningen en dat is een rechtse hobby lijkt het. Men verkocht diverse staatsbedrijven en leverde daarmee de maatschappij uit aan het grootkapitaal. Tegenwoordig heeft een dorp als Oirschot (en er zijn er nog veel meer in Nederland waar het ook zo is) matig openbaar vervoer, geen postkantoor, wegtrekkende winkels, een geprivatiseerd zwembad, een sociaal cultureel centrum op halve kracht en verkocht (de nek omgedraaid), geen woningen in bezit (verkocht), geen jongerencentrum etc. etc. En landelijk (met dezelfde soort partijen) heeft men flink mee gedaan aan de uitverkoop van maatschappelijk bezit.